Forum Sekcji Meteorologicznej

SZTUCZNE WYWOŁYWANIE DESZCZU. Ludzie wiele razy próbowali zmieniać pogodę przez zwiększanie ilości opadów lub rozpraszanie chmur gradowych. Metody, które stosowali, były zwykle dalekie od naukowych. Wystarczy wspomnieć palenie lasów, strzelanie z armat, przenoszenie ładunków elektrycznych za pomocą latawców czy wreszcie bicie w dzwony kościelne.

W lipcu 1946 roku dwaj amerykańscy fizycy z General Electric, Vincent J. Schaefer (1906-1994) i Irvin Langmuir (1881-1957), zajmowali się problemem zalodzenia samolotów przelatujących na wysokich pułapach. Aby móc przeprowadzać doświadczenia w komorze mgłowej, potrzebowali niskich temperatur, około -23oC. Niestety, lato tego roku w Massachusetts było wyjątkowo gorące i badacze mieli trudności z utrzymaniem tak niskiej temperatury. Schaefer wykorzystał więc suchy lód (czyli zamrożony dwutlenek węgla). Przypadkowo odkrył, że gdy wrzucał drobne kawałki tej substancji do komory, w której znajdował się już przechłodzony suchy lód, powstawały miliony kryształków lodu i opadały na dno komory. 13 listopada 1948 roku zjawisko to zostało przebadane w prawdziwej atmosferze. Schaefer zrzucił z samolotu około 3 kg pyłu suchego lodu na chmurę rozciągającą się nad Massachusetts. Efektem był pierwszy wywołany przez człowieka opad śniegu.

W tym samym roku zauważono, że jodek srebra jest dobrą substancją tworzącą jądra zamarzania, zwłaszcza w temperaturach poniżej -5oC. 21 grudnia 1948 roku zrzucono węgiel drzewny zaimpregnowany tą substancją na przechłodzoną (do -10oC) chmurę stratus, mającą grubość 300 m i pokrywającą obszar około 13 km2. Przemieniono chmurę w kryształki lodu przy użyciu niecałych 2 g jodku srebra.

Sztuczny deszcz. W 1849 roku James P. Espy (1785-1860), pierwszy oficjalny meteorolog Stanów Zjednoczonych, podjął próbę wywołania deszczu przez podpalanie połaci lasów. Wszystkie jego eksperymenty zakończyły się niepowodzeniem.

Doświadczenie
Zasiewanie przechłodzonej chmury

 


--------------------------------------------------------------------------------



Materiały: dwie metalowe puszki, lód, sól, termometr, materiał izolujący, gruba deska, suchy lód (uwaga: temperatura zamrożonego dwutlenku węgla wynosi około -70oC, więc nie należy go dotykać gołymi rękoma), szczypce.

Wykonanie: Zbuduj komorę chłodzącą z dwóch puszek umieszczonych jedna w drugiej. Wypełnij przestrzeń pomiędzy nimi mieszaniną dobrze rozdrobnionego lodu i soli w stosunku 3:1. Komora powinna być opasana materiałem izolacyjnym. Dopóki temperatura wewnątrz środkowej puszki nie spadnie do -15oC, urządzenie powinno być przykryte deską. Dmuchając do komory, wytworzysz grubą, szarą i przechłodzoną mgłę. Jeśli teraz przytrzymasz kawałek suchego lodu nad chmurą i zeskrobiesz odrobinę ostrym narzędziem, kruszyny tego materiału zaznaczą drogę spadku w chmurze białą smugą, podobną do smugi kondensacyjnej. Będzie ona składała się z tysięcy kryształków lodu, które powstały w wyniku spontanicznego zamarzania, gdy kawałki suchego lodu lokalnie ochłodziły cienką warstwę powietrza. Kryształki te wkrótce rozproszą się po całej komorze i będą ściągały przechłodzone kropelki wody.

Chciałbym też, żeby się do środy zastanowić kto chce jechać na festiwal bo musimy ostrzec organizatorów ile mniej więcej osób się zjawi. Dostałem również od naszych sojuszników z Gdańska katalog wszystkich imprez które będą się odbywały w trakcie całego festiwalu (na większość trzeba się wcześniej zapisać więc lepiej się pośpieszyć). Zamieszczam go na stronie http://www.meteo.cba.pl/vibfn.pdf (link może początkowo nie działać, ale trzeba wtedy skopiować albo przepisać go do okienka adresowego w wyszukiwarce internetowej i wtedy na pewno właściwa strona się otworzy).
Wydaje mi się że naprawdę każdy mógłby znaleźć coś dla siebie więc zachęcam do udziału